از همان ابتدای خلق بازیهای ویدیویی، منظورمان دههی ۶۰ میلادی است، بازیسازها نسل به نسل کیفیت ساختههایشان را بالا بردهاند؛ طوری که امروزه به بازیهایی مثل آنچارتد ۴ نگاه میکنیم و در برخی مواقع، تفاوت آن را با واقعیت تشخیص نمیدهیم. با این حال، چه قدر راه تا تبدیل بازیها، به کیفیتی واقعی باقی مانده است؟ نمیتوانیم در این مورد نظری دقیق ارایه دهیم، اما مدیر استودیوی بازیسازی «اپیک گیمز» ایدههایی در ذهناش دارد.
تیم سویینی میگوید که بزرگترین چالش، شبیهسازی رفتار انسان به صورت واقعی است.
«تیم سویینی»، موسس استودیوی بازیسازی اپیک گیمز است؛ استودیویی که قویترین موتور پایهی بازیسازی یعنی آنریل انجین را میسازد. سویینی اخیرا گفته است برای اینکه کیفیت بازیها به واقعیت برسد، نیازمند کارتهای گرافیکی هستند که حداقل ۴۰ ترافلاپ توان پردازشی دارند.
برای مقایسه، میتوانیم به یک کارت گرافیک انویدیا رجوع کنیم. کارت گرافیک انویدیا GTX 1080 نزدیک به ۹ ترافلاپ قدرت دارد. کنسولهای بازی نسل هشتمی یعنی ایکسباکس وان و پلیاستیشن۴ هم توان پردازش گرافیکیشان حدود یکی دو ترافلاپ است.
البته، تیم سویینی میگوید که میتوان حتی با سختافزار امروز، کیفیتی شبیه به واقعیت داشت؛ اما فقط در میانپردهها که همه چیز در آنها از پیش تعیین شده است. با وارد شدن هوش مصنوعی، عکسالعمل محیط و شخصیتهای مختلف به بازی، توان پردازشی صرف بخشهای مختلفی میشود. به همین دلیل هم است که احتمالا میتوانیم کیفیتهایی نزدیک به واقعیت را در میانپردههای عناوینی مثل آنچارتد ۴ یا Quantum Break ببینیم.
تیم سویینی میگوید که بزرگترین چالش، شبیهسازی انسان به صورت واقعی است: “حتی اگر هم یک کامپیوتری که بینهایت سرعت دارد را به ما بدهید، باز هم الگوریتمی برای شبیهسازی حرکات انسان نداریم.” مدیرعامل اپیک گیمز میگوید که حتی اگر سختافزارش موجود باشد، هنوز هم نرمافزاری به آن هوشمندی ساخته نشده است.”
شما تصور میکنید کی بتوانیم بازیهایی را ببینیم که در روند، شبیه به واقعیت هستند؟
دیدگاهتان را بنویسید