ای ام را در شبکــــــه‌های اجتماعــــــی دنبــــــال کنید

راهنمای خرید تلویزیون؛ هر آنچه پیش از انتخاب تلویزیون باید بدانید

خرید تلویزیون روزبه‌روز کار پیچیده‌تری می‌شود. این روزها مرتبا انواع تکنولوژی‌های جدید، فرمت‌های مختلف و مفاهیم تازه‌ای معرفی می‌شوند که خریداران تلویزیون باید از آن‌ها خبر داشته باشند. علاوه بر این، چندین شرکت برای رقابت با امثال ال‌جی و سامسونگ، تلویزیون‌های ارزان‌تر را با امکانات بسیار زیاد راهی بازار می‌کنند.

در هر صورت اگر به فکر خرید یک تلویزیون هستید، در ادامه به طور خلاصه و مفید به مهم‌ترین نکاتی که باید به آن‌ها توجه کنید، می‌پردازیم.

انتخاب نمایشگر؛ LCD، اولد، QLED و دیگر موارد

در حال حاضر، دو تکنولوژی نمایشگر غالب در بازار تلویزیون وجود دارد: LED-LCD (از جمله QLED) و اولد (OLED). درک تفاوت‌های این فناوری‌ها به شما کمک می‌کند که تصمیم درستی را بگیرید.

بیشتر تلویزیون‌های موجود در بازار از پنل‌های LCD دارای نور پس‌زمینه‌ی LED بهره می‌برند. بسیاری از تلویزیون‌های ارزان‌قیمت تا برخی تلویزیون‌های گران‌قیمت مبتنی بر پنل‌های QLED اساساً از همین تکنولوژی استفاده می‌کنند. البته این موضوع به معنای کیفیت یکسان آن‌ها نیست. پنل‌های QLED محدوده‌ی رنگ بیشتری را پشتیبانی می‌کنند و در کل رنگ‌ها را به صورت زنده‌تر نمایش می‌دهند. از میان تمام پنل‌های LCD، پنل‌های QLED بهترین کیفیت ممکن را ارائه می‌کنند.

همان‌طور که گفتیم، این نوع نمایشگرها از نور پس‌زمینه‌ی LED بهره می‌برند و به همین خاطر برای نمایش یک تصویر، نور LED باید از لایه‌های متعدد نمایشگر بگذرد. این موضوع معمولا منجر به عمیق نبودن رنگ سیاه و حتی گاهی اوقات نشت نور در لبه‌های نمایشگر می‌شود.

جدیدترین و بهترین تلویزیون‌های مبتنی بر این تکنولوژی از فناوری نوردهی موضعی استفاده می‌کنند که منجر به بهبود رنگ سیاه نمایشگر می‌شود. در این فناوری، پنل LED مربوط به نور پس‌زمینه به بخش‌های مختلفی تقسیم می‌شوند تا مثلا اگر یک بخش از ویدیو تاریک باشد، بخشی از پنل LED هم خاموش می‌شود. البته اگر این مناطق بسیار بزرگ باشند، نتیجه‌ی به دست آمده چندان عالی نخواهد بود.

اولد یک فناوری کاملا متفاوت نسبت به QLED محسوب می‌شود. در نمایشگرهای مبتنی بر این فناوری، هر پیکسل می‌تواند نور خود را تولید کنید. به همین خاطر دیگر با لایه‌ی LCD و پنل پس زمینه‌ی LED سروکار نداریم. در نتیجه، پنل‌های اولد می‌توانند ضخامت بسیار کمی داشته باشند.

به همین خاطر تلویزیون‌های اولد به دلیل بهره‌گیری از قابلیت خاموش کردن پیکسل‌ها، می‌توانند رنگ سیاه را با جذابیت و عمق زیادی به نمایش بگذارند که این موضوع برای کنتراست تصویر هم اهمیت زیادی دارد. البته اگر تلویزیون اولد موردنظر چندان باکیفیت نباشد، برخی جزئیات موجود در سایه‌ها از دست می‌رود.

ساخت پنل‌های اولد نسبت به پنل‌های LCD گران‌تر تمام می‌شود و به همین خاطر تلویزیون‌های اولد معمولا نسبت به تلویزیون‌های LCD قیمت بالاتری دارند. البته برای تلویزیون‌های QLED این اختلاف قیمت چندان زیاد نیست.

در این میان باید به یک فناوری دیگر به نام mini-LED هم اشاره کنیم. در این فناوری، بار دیگر شاهد استفاده از LCD هستیم اما برای نور پس‌زمینه، LED های کوچک‌تری مورد استفاده قرار می‌گیرد که این یعنی پنل موردنظر برای نوردهی موضعی از بخش‌های بسیار بیشتری بهره می‌برد. در نتیجه این نوع نمایشگرها از لحاظ نمایش رنگ سیاه تا حد زیادی عملکرد مشابه پنل‌های اولد را ارائه می‌دهند و در کل بسیاری از ضعف‌های نمایشگر LCD برطرف می‌شود.

اگرچه تلویزیون‌های mini-LED تعادل بسیار خوبی را بین قیمت و کیفیت تصویر برقرار می‌کنند، اما هنوز به طور گسترده راهی بازار نشده‌اند ولی در آینده‌ی نزدیک شمار این نوع تلویزیون‌ها افزایش پیدا می‌کند. به همین خاطر اگر به فکر خرید تلویزیون mini-LED هستید احتمالا باید مدتی صبر کنید.

روشنایی و زاویه دید

تطبیق تکنولوژی تلویزیون با محیط تماشا و عادات شما اهمیت زیادی دارد. از آنجایی که نمایشگرهای LCD (از جمله QLED) از نور پس‌زمینه‌ی LED استفاده می‌کنند، می‌توانند نور بسیار بیشتری نسبت به مدل‌های اولد ارائه کنند. این موضوع به وجود مواد ارگانیک در ترکیب نمایشگرهای اولد برمی‌گردد که روشنایی آن‌ها به دلیل تولید گرما محدود است.

میزان روشنایی تلویزیون QLED می‌تواند به دو برابر نمایشگر اولد برسد و به همین خاطر برای استفاده در فضاهای روشن، تلویزیون ایدئالی محسوب می‌شود. از طرف دیگر، اگر از تماشای فیلم‌ها در تاریکی یا بیشتر در شب لذت می‌برید، تلویزیون‌های اولد با ارائه‌ی رنگ سیاه جذاب‌تر تصویر بهتری را نمایش می‌دهند.

نمایشگرهای اولد از لحاظ زوایای دید عملکرد فوق‌العاده‌ای دارند و به همین خاطر گزینه‌های ایدئالی برای تماشای گروهی محسوب می‌شوند. اگرچه در برخی زوایا شاید به طور جزئی با تغییر رنگ مواجه شوید، اما در انواع زاویه‌ها نور تصویر کاهش قابل توجهی پیدا نمی‌کند. تلویزیون‌های LCD مختلف برای غلبه بر این مشکل از فناوری‌های گوناگونی بهره می‌برند. به‌عنوان مثال، تلویزیون‌های نانوسل ال‌جی از پنل‌های IPS استفاده می‌کنند که زاویه‌های دید عالی ارائه می‌دهد ولی نسبت کنتراست آن‌ها پایین است.

از طرف دیگر، پنل‌های VA که در تلویزیون‌های QLED سامسونگ مورد استفاده قرار می‌گیرند، از نظر زوایای دید حرف زیادی برای گفتن ندارند ولی در عوض از نسبت کنتراست عالی بهره می‌برند و دقت رنگ بالایی دارند.

اگر خانواده‌ی بزرگی دارید یا مثلا مرتباً با دوستان خود فیلم یا مسابقات ورزشی تماشا می‌کنید، قبل از خرید تلویزیون به زوایای دید و نور محیط توجه کنید.

HDR

قابلیت HDR یا محدوده دینامیکی گسترده یکی از ویژگی‌های مهم نمایشگرهای جدید محسوب می‌شود. محدوده‌ی دینامیکی به تفاوت مقدار روشنایی بین تاریک‌ترین نقاط و روشن‌ترین نواحی تصویر که دارای جزئیات قابل تشخیص باشند، گفته می‌شود. این تفاوت معمولا با واحد «استاپ» (Stop) اندازه‌گیری می‌شود. تلویزیون‌های SDR (محدوده دینامیکی استاندارد) از محدوده‌ی شامل ۶ استاپ پشتیبانی می‌کنند ولی برخی از نمایشگرهای جدید HDR این محدوده را به بیش از ۲۰ استاپ رسانده‌اند.

به زبان ساده، این یعنی با جزئیات بیشتری در سایه‌ها و بخش‌های روشن تصویر مواجه می‌شوید که منجر به ارائه‌ی تصویر غنی‌تر و جذاب‌تری می‌شود. همچنین تلویزیون‌های HDR از محدوده‌ی رنگ وسیع‌تری پشتیبانی می‌کنند و حداکثر روشنایی بیشتری ارائه می‌دهند. این یعنی رنگ‌های بیشتری را مشاهده می‌کنید و کمتر با گروه‌بندی رنگ‌های مشابه مواجه خواهید شد.

محتوای HDR روزبه‌روز اهمیت بیشتری پیدا می‌کند و بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های جدید از این قابلیت استفاده می‌کنند. همچنین نسل جدید کنسول‌ها مانند ایکس‌باکس سری ایکس و پلی استیشن ۵ هم توجه زیادی به این قابلیت نشان داده‌اند.

اگر به محتواهای HDR علاقه‌ی زیادی دارد، اول باید توضیحاتی را در مورد مهم‌ترین فرمت‌های مربوط به این حوزه ارائه دهیم:

  • HDR10: این حداقل استاندارد HDR محسوب می‌شود و تمام تلویزیون‌هایی که از HDR پشتیبانی می‌کنند، با HDR10 سازگار هستند.
  • دالبی ویژن: دالبی ویژن یکی از فرمت‌های پیشرفته‌ی HDR محسوب می‌شود که از متادیتای پویا برای ایجاد فریم‌های HDR دقیق بهره می‌برد.
  • HDR10+: نسخه‌ی تکامل یافته‌ی HDR10 است که مانند دالبی ویژن از متادیتای پویا استفاده می‌کند. این فرمت عمدتاً در تلویزیون‌های سامسونگ مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • HLG: این فرمت توسط شبکه‌های تلویزیونی مورد استفاده قرار می‌گیرد و به تلویزیون‌های SDR و HDR اجازه می‌دهد از یک منبع استفاده کنند. به همین خاطر داده‌های بیشتر برای تلویزیون‌های HDR ارائه می‌شود و آن‌ها قادر به پخش تصویر بهتری هستند.

به استثنای HDR10 (که استاندارد پیش‌فرض HDR محسوب می‌شود)، دالبی ویژن نسبت به HDR10+ مورد استقبال بیشتری قرار گرفته است. سرویس‌های استریمینگ مانند نتفلیکس برای تقریباً تمام محتواهای جدید خود از این استاندارد استفاده می‌کنند و همچنین مایکروسافت هم اعلام کرده بازی‌های ایکس‌باکس سری ایکس و اس مبتنی بر این استاندارد خواهند بود.

دیگر ویژگی‌ها

با پرداخت حدود ۶۰۰ دلار می‌توانید یک تلویزیون عالی خریداری کنید و هزینه کردن ۱۲۰۰ دلار لزوماً منجر به خرید تلویزیون بسیار بهتری نخواهد شد. حتی این احتمال وجود دارد که با پرداخت پول بیشتر، تلویزیون بدتری نصیبتان شود.

این موضوع به تفاوت در بین ویژگی‌های مختلف تلویزیون‌ها برمی‌گردد. اگر برای خرید تلویزیون نمی‌خواهید بیش از اندازه هزینه کنید، پس بهتر است با چند مورد از این ویژگی‌ها آشنا شوید.

پردازشگر تصویر در تلویزیون شما می‌تواند به شدت بر کیفیت تصویر تأثیر بگذارد. یک پردازشگر تصویر خوب می‌تواند یک ویدیوی ۷۲۰p را بگیرد و به‌عنوان یک ویدیوی ۴K باکیفیت نمایش دهد. از طرف دیگر، پردازشگر تصویر ضعیف می‌تواند جذابیت محتواهای مختلف را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. اگرچه برخی برندهای ارزان‌قیمت ممکن است در این زمینه عملکرد ضعیفی داشته باشند، اما برخی برندها، مانند سونی، به خوبی از عهده‌ی این کار برمی‌آیند.

برخی برندها قابلیت موسوم به BFL (درج فریم سیاه) را ارائه می‌دهند که به معنای قرار دادن فریم سیاه در فواصل زمانی تعیین شده است تا نمایش ویدیو روان‌تر شود. شاید این موضوع برای خوره‌های فیلم‌ها اهمیت داشته باشد، اما چنین قابلیتی برای اکثر افراد نباید در اولویت قرار بگیرد.

ارتباطات هم یکی دیگر از بخش‌هایی است که هنگام خرید تلویزیون باید به آن توجه کنید. بیشتر تلویزیون‌ها از پورت HDMI 2.0 بهره می‌برند ولی استاندارد HDMI 2.1 هم روزبه‌روز راهی تلویزیون‌های بیشتری می‌شود. اگر نمی‌خواهید از بالاترین میزان رزولوشن و فریم ریت (۱۲۰ هرتز) پلی استیشن ۵، ایکس‌باکس سری ایکس و کامپیوترهای رده‌بالا استفاده کنید، پس نیازی به HDMI 2.1 ندارید.

نمایشگرهای مبتنی بر رفرش ریت بالا به شما اجازه‌ی مشاهده‌ی محتوا با سرعت ۱۲۰ هرتز را می‌دهند که دو برابر بیشتر تلویزیون‌های موجود در بازار محسوب می‌شود. با این حال اگر از کنسول یا کارت گرافیک جدید و قدرتمند استفاده نمی‌کنید، هزینه‌ی بیشتر برای خرید تلویزیون ۱۲۰ هرتز کار عاقلانه‌ای نخواهد بود.

نرم‌افزار یکی از بخش‌هایی است که در تلویزیون‌های جدید پیشرفت قابل توجهی داشته است. به همین خاطر نسل‌های جدید تلویزیون‌های هوشمند از نظر نرم‌افزاری بسیار بهتر از گذشته شده‌اند و اگر این موضوع برای شما اهمیت دارد، قبل از خرید تلویزیون به سیستم‌عامل آن هم توجه کنید.

توجه به صدا

شرکت‌های سازنده‌ی تلویزیون‌ها در سال‌های اخیر به طراحی آن‌ها توجه ویژه‌ای نشان داده‌اند و در نتیجه تلویزیون‌های بسیار باریک با حاشیه‌های اندک راهی بازار شده‌اند. یکی از اثرات جانبی چنین رویکردی این است که بیشتر تلویزیون‌ها از نظر اسپیکر حرف زیادی برای گفتن ندارند.

البته در این میان استثناهایی هم وجود دارد و مثلا می‌توانیم به تلویزیون‌های اولد سونی اشاره کنیم که از نمایشگر به‌عنوان نوعی اسپیکر استفاده می‌کنند و برخی از تلویزیون‌های TCL هم دارای ساندبار داخلی هستند. اما اکثریت تلویزیون‌ها-به‌خصوص آن‌هایی که قیمت بالایی ندارند-از نظر صدا کیفیت ناامیدکننده‌ای را ارائه می‌دهند.

اگر کیفیت صدا برای شما اهمیت زیادی دارد، پس بهتر است در کنار خرید تلویزیون مقداری پول هم برای خرید ساندبار کنار بگذارید. ساندبارها قیمت چندان بالایی ندارند ولی می‌توانند کیفیت صدای بسیار خوبی را به ارمغان بیاورند. بسیاری از آن‌ها از استانداردهای جدید مانند eARC و Dolby Atmos پشتیبانی می‌کنند و روی هم رفته جذابیت تلویزیون را افزایش می‌دهند.

به رزولوشن ۴K بسنده کنید

با توجه به اینکه در حال حاضر تلویزیون‌های ۴K و HDR در بازار تا حد زیادی همه‌گیر شده‌اند، بیشتر افراد حالا دلیل خوبی برای خرید تلویزیون جدید دارند. اما چرا شرکت‌ها از حالا می‌خواهند افراد را وادار به خرید تلویزیون‌های ۸K کنند؟

حتی اگر یک تلویزیون ۸K قیمت خیلی بالایی هم نداشته باشد، واقعیت این است که چنین رزولوشنی هنوز ارزش سرمایه‌گذاری ندارد. همچنین باید خاطرنشان کنیم تفاوت بین رزولوشن ۴K و ۸K برای بسیاری از افراد چندان هم محسوس نیست.

جهش محتوای SD به HD از نظر کیفیت تصویر کاملا محسوس بود اما تفاوت ۴K نسبت به HD کمتر از جهش قبلی احساس می‌شود. برای مشاهده‌ی بهتر مزایای ۴K، باید فاصله‌ی مشخصی از یک تلویزیون داشته باشید اما در هر صورت نمی‌توان جزئیات بیشتر و شفاف‌تر بودن ویدیوهای ۴K را کتمان کرد.

اما همانطور که گفتیم، تفاوت بین ۴K و ۸K آنچنان هم محسوس نیست و برای اینکه به‌خوبی بتوانید تفاوت بین آن‌ها را مشاهده کنید، باید تا حد زیادی به تلویزیون نزدیک شوید. روی هم رفته تلویزیون‌های ۸K احتمالا قادر به هیجان‌زده کردن بخش زیادی از کاربران نخواهند بود.

همچنین باید به موضوع محتوا هم اشاره کنیم. اگرچه بیشتر تلویزیون‌های ۸K در زمینه‌ی آپ‌اسکیل (upscale) کردن محتواهای ۴K عملکرد خوبی دارند، اما پیدا کردن محتوای ۸K حقیقی کار بسیار سختی محسوب می‌شود. یوتیوب از این رزولوشن پشتیبانی می‌کند ولی هیچ راهی برای فیلتر کردن نتایج جستجو به منظور یافتن محتواهای ۸K وجود ندارد. برخی از سرویس‌های استریمینگ هنوز محتوای ۴K را هم ارائه نمی‌دهند و بسیاری از شبکه‌های تلویزیونی کماکان به صورت SD راهی تلویزیون‌ها می‌شوند.

نتفلیکس به کاربران خود توصیه کرده که برای استریم محتوای ۴K باید از اینترنت مبتنی بر سرعت ۲۵ مگابیت در ثانیه استفاده کنند. این یعنی کاربران برای استریم ۸K باید به حداقل سرعت اینترنت ۵۰ مگابیت در ثانیه دسترسی داشته باشند که مطمئناً بسیاری از کاربران در سرتاسر جهان از چنین سرعتی برای اینترنت بهره نمی‌برند.

همان‌طور که حالا زمان خوبی برای خرید تلویزیون ۴K است، در آینده‌ی نه‌چندان دور هم رزولوشن ۸K همه‌گیر خواهد شد. البته فراموش نکنید تلویزیون‌های ۴K اولیه در زمینه‌ی HDR حرف زیادی برای گفتن نداشتند و بعد از مدتی بالاخره تلویزیون‌های ۴K همه‌فن‌حریف بالاخره راهی بازار شدند. همین اتفاق برای تلویزیون‌های ۸K در حال تکرار شدن است و در نتیجه فعلا زمان مناسبی برای خرید آن‌ها نیست.

توجه به نقد و بررسی‌ها

مانند دیگر گجت‌ها، قبل از خرید تلویزیون حتما نگاهی به نقد و بررسی‌های انجام شده بیندازید. سایت RTINGS یکی از بهترین منابع برای این کار محسوب می‌شود و با بررسی‌های گسترده، فهرستی از نقاط ضعف و قوت تلویزیون‌ها را ارائه می‌دهند. روی هم رفته یک تلویزیون بی عیب و نقص برای تمام کاربران وجود ندارد و ابتدا باید اولویت‌های خود را مشخص کنید و سپس به دنبال تلویزیون بگردید.

❤️ ای ام را در شبکــــــه‌های اجتماعــــــی دنبــــــال کنید

    این مطلـــــب را با دوستـــــان خـــــود به اشتـــــراک بگذاریـــــد

سید علی عترتی

برنامه نویس, طراح وب و بازی ساز

یک نظر

  1. محسن پاسخ

    سلام. متاسفانه تلویزیون‌های ایرانی هیچ اشاره‌ی دقیق و اصولی به تکنولوژی های دستگاه خودشان نکرده اند و فقط کیفیت تصویر را نوشته اند. با توجه به اینکه تلویزیون‌های ایرانی ارزان تر هستند بهترین انتخاب در بین آن ها و سایر مدل های ارزان چگونه می‌تواند رقم بخورد؟ لطفا راهنمایی کنید. بنده قصد خرید دارم اما مدل مطلوبی پیدا نکردم. پولم هم برای خرید تلویزیون سونی و ال جی نمی‌رسد.

  2. امیر حسین پاسخ

    سلام. xvision سابقه ی زیادی داره و امتحانشو پس داده هر چند با مدل های بروز و گرون سونی و سامسونگ و … برابری نمی کنه اما توی رنج قیمت پایین خوبه.
    جی پلاس هم برای گلدیران هست که امتحانشو تو منتاژ و ساخت جدید ترین مدل های تلوزیون ال جی پس داده اما باز هم بهترین نیست.
    باز هم موقع انتخاب بین مدل ها مشخصات و بررسی های هر کدوم را مقایسه کن.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *